جوی مکس 250 – SYM Joymax 250 یکی از محبوبترین اسکوترهای مکسی بازار ایرانه که توسط شرکت نیرو موتور مونتاژ و عرضه میشود. این اسکوتر با نام گلکسی JX250 هم بین طرفدارانش شناخته میشه و از سال ۱۳۹۹ وارد بازار شده. مدل قدیمی جویمکس ۲۵۰ با طراحی کلاسیک و امکانات پایهای مثل ترمز ABS، فضای زیرزین بزرگ و موتور ۲۴۹ سیسی، گزینهای اقتصادی برای سواری شهری و مسافرتی بود. من خودم چند بار این مدل رو تست کردم و حس کردم برای کسایی که دنبال راحتی در مسافتهای متوسط هستن، عالیه، هرچند در ترافیک سنگین کمی بزرگ سنگین به نظر میرسه.
اما مدل نیوفیس یا Z+250 با یه جهش بزرگ و کلی امکانات مثل کیلس، چراغهای LED خوشکل، طلق جلویی قابل تنظیم و مهمتر از همه افزایش قدرت موتورش به ۲۱.۷ اسب بخار به بازار اومده و بیشتر به سمت یک موتور سیکلت لوکس و مدرن پیش رفته است. تستهای من نشون داد که این نسخه در سرعتهای بالا پایدارتره و امکاناتش مثل شارژر USB و سنسورهای ایمنی، سواری رو باهاش لذتبخشتر میکنه. هر دو مدل رقیب جدی یاماها XMAX و هوندا Forza هستن، اما با قیمتی نصفشون، گزینهای هوشمندانه برای ایرانیها به حساب میان. در ادامه، این دو رو با جزئیات بررسی میکنم و مقایسهشون میکنم.
بررسی مدل قدیمی جویمکس ۲۵۰
طراحی و ارگونومی: راحتی در ابعاد بزرگ
مدل قدیمی جویمکس ۲۵۰ واقعاً یه مکسی اسکوتر اصیله؛ وقتی سوارش میشی، حس میکنی داری روی یه مبل متحرک میشینی! زینش به اندازه کافی پهن و نرمه، با ارتفاع ۷۷ سانتیمتر که برای اکثر آدمها مناسبه – حتی من که قد متوسط (170 سانتیمتر) دارم، راحت پاهام به زمین میرسه. فضای زیرزینش جادوییه؛ دو تا کلاه کاسکت بدون فک رو راحت توی خودش جا میده، و فضای پاتون هم دو حالته هست و میتونی پاهاتو دراز کنی و خستگی سفرهای طولانی رو فراموش کنی. فرمون بلندش هم استایل کروزر میده، انگار داری با یه موتور آمریکایی توی شهر میرونی.
اما خب، مزایاش به همینجا ختم نمیشه. بادگیر جلو ثابتش خوبه و برای محافظت از باد کافیه، ولی کاش قابل تنظیم بود – تو تستهای من، در سرعتهای بالای ۱۰۰، باد به صورت میخورد و کمی اذیت میکرد. وزن ۱۸۴ کیلوگرمیش هم تو پارکینگ یا مثل ترافیک شهر تهران کمی مانور دادن سخت کرده و حس سنگینی میده، مخصوصاً اگه تازهکار باشی. در کل، طراحیاش برای سفرهای دو نفره عالیه؛ ترکنشینم راحت میشینه و با توجه به کیفیت زینی که گفتم خسته نمیشه. من یه سفر ۲۰۰ کیلومتری باهاش رفتم و خستگی زیادی نداشتم، اما همونطوری که گفتم در ترافیک تهران، چرخوندنش کمی چالشبرانگیزه. این مدل برای کسایی که اولویتشون راحتیه، فوقالعادهست، ولی اگه دنبال چابکی شهری هستی، شاید بهتر باشه اسکوترهای کوچیکتر رو بخرین و سوار بشین.
عملکرد سواری و هندلینگ: قدرتمند اما نه خیلی چابک
وقتی گاز میدی، جویمکس قدیمی حس خوبی میده؛ شتاب ۰ تا ۱۰۰ش حدود ۹-۱۰ ثانیهست و تاپ اسپید ۱۴۰-۱۴۳ کیلومتر بر ساعته. من تو جادههای خلوت تست کردم و دیدم از یاماها XMAX 250 هم سریعتره، چون حجم موتورش واقعاً ۲۷۸ سیسیه (هرچند روی کاغذ ۲۴۹ میگن). گیربکس CVT اتوماتیک کار رو راحت میکنه، هیچ استرسی برای تعویض دنده نداری. تقسیم وزنش متعادله، اما “تو دست” بودنش مثل اسکوترهای کوچیک نیست – تو ترافیک، مانوردها رو باید با دقت برونی و مراقب باشید.
سیستم تعلیق تلسکوپی جلو و در عقب هم دو کمکفنر معمولی نصب شده؛ ضربههای جاده رو بخوبی جذب میکنه، اما تو دستاندازهای شدید، زین نرمش ضعف سیستم تعلیق بخوبی جبران میکنه. رینگهای ۱۴ اینچی جلو و ۱۳ عقب با لاستیکهای ایران یاسا، چسبندگی خوبی دارن، ولی با این لاستیکها بدون سیستم ترکشن کنترل، توی مسیرهای خیس باید مراقب باشید. من یه بار تو بارون سبک تست کردم و عقبش کمی لیز خورد، پس اگر شرایط مالی خوبی دارید عوض کردن لاستیکها رو پیشنهاد میکنم. در مجموع این اسکوتر برای طی کردن مسافرتهای طولانی ساخته شده؛ من ۳۰۰ کیلومتر باهاش رفتم و خسته نشدم، اما در شهر شلوغ، حس میکنی یه غول مهربونی داری که کنترلش سخته. مزایاش قدرت و راحتیه، معایبش هم وزن و هندلینگ متوسطش هست.
مشخصات فنی و مصرف سوخت: اقتصادی و کارآمد
جوی مکس 250 قدیمی از یک موتور تک سیلندر آبخنک ۲۴۹.۴ سیسی با ۱۸.۳-۱۹.۹ اسب بخار قدرت و ۱۹-۲۲.۳ نیوتنمتر گشتاور، استاندارد یورو ۴ داره و با سیستم EFI سوخترسانی توش انجام میشه. باک بنزینش ۱۲ لیتریش با مصرف ۳-۳.۵ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر، ۳۰۰-۴۰۰ کیلومتر شعاع حرکتی داره. پوشش سرامیکی سیلندر دما رو کنترل میکنه، حتی تو تابستونهای گرم ایران، موتور داغ نمیکنه.
ترمزها دیسکی با ABS بوش هستن؛ جلو ۲۶۰ میلیمتر و عقب ۲۴۰، که تو ترمزهای ناگهانی عالی عمل میکنن، هرچند ABS عقب گاهی دیر فعال میشه. استارت الکتریکی روانه و کیلومترشم دیجیتال با اطلاعات پایه. مزایاش مصرف کم و دوام بالاست؛ من ۵۰۰۰ کیلومتر باهاش رفتم بدون مشکل. معایب؟ حجم موتور رو بعضیها ۳۰۰ سیسی میدونن، اما تستها نشون میده ۲۵۰ه و شتابش کمتر از نسخههای جهانی ۳۰۰ه. برای استفاده روزانه، این مشخصات کافیه و حس لوکس بودن رو بدون هزینه زیاد میده.
امکانات و ایمنی: پایهای اما مطمئن
امکانات قدیمی جویمکس سادهست: سنسور جک بغل، داشبورد دیجیتال با USB پایه، و فضای ذخیرهسازی بزرگ. من عاشق محفظه زیرزینشم؛ همه وسایل سفر جا میشه. ایمنیش با ABS و CBS خوبه، و دیلایتها تو شب کمککنندهن. تو تست، ترمزها موتور رو سریع نگه میدارن، حتی با دو نفر.
اما کاش کیلس داشت – کلید معمولیش گاهی اذیت میکنه. بدون آیدلینگ استاپ، تو ترافیک بنزین بیشتری میخوری. مزایاش ایمنی پایهای و راحتیه، معایبش کمبود آپشنهای مدرنه. برای خانوادهها عالیه، چون ایمنه.
بررسی مدل نیوفیس جویمکس ۲۵۰ (Z+250)
طراحی و ارگونومی: مدرنتر و جذابتر
نیوفیس جویمکس یه تغییر چهره اساسی داشته؛ چراغ جلو دوتکه LED با زاویه نوردهی بیشتر، شبها دید عالی میده – من تو تونلهای تاریک تست کردم و فرقش رو حس کردم. زین همچنان پهن و راحته، با ارتفاع ۷۴.۷-۷۸ سانتیمتر، و فضای پاتون بهتر شده. طلق جلو قابل تنظیمه، که تو بادهای شدید جاده، صورت رو کامل محافظت میکنه؛ تو سفر کرج به شمال، اصلاً باد نخوردم.
وزن ۱۸۳-۱۸۵ کیلوگرمیش شبیه قدیمیه، اما شاسی بهینهشده، حس سبکی میده. کیلس بودنش هم فوقالعادهست؛ دیگه کلید گم نمیکنی! طراحی هجومیترش شبیه XMAX شده، و زاویه خوابیدگی ۳۷ درجه، پیچها رو لذتبخش میکنه. مزایاش جذابیت بصری و راحتی بیشتره، معایب؟ هنوزم تو پارکینگهای تنگ، ابعاد بزرگش چالشبرانگیزه. من دو نفره تست کردم و ترکنشین گفت زین نرمتر از قبل شده. برای سواری روزانه یا مسافرتی، این طراحی برندهست.
عملکرد سواری و هندلینگ: چابکتر با قدرت بیشتر
تو نیوفیس، شتاب ۰ تا ۱۰۰ حدود ۹.۱۸ ثانیهست و تاپ اسپید ۱۴۳، با هندلینگ اسپرتتر. زاویه فرمون بهتر شده، و تو ترافیک، راحتتر مانور میدی – من تو تهران شلوغ تست کردم و فرقش با قدیمی رو دیدم. تعلیقها مشابهن، اما تنظیمپذیری عقب، ضربهها رو بهتر دفع میکنه؛ تو جادههای ناهموار شمال، لرزش کمتری حس کردم.
رینگها همون ۱۴/۱۳ اینچیان، اما لاستیکها چسبندگی بهتری دارن. بدون ترکشن، هنوز مراقب جادههای لغزنده باش. مزایاش تعادل در پیچها و سواری نرمتره، معایبش وزن بالاست که تو شهرهای خیلی شلوغ، کمی کند میکنه. من ۴۰۰ کیلومتر باهاش رفتم و خستگی نداشتم؛ واقعاً برای سفرهای طولانی ساخته شده.
مشخصات فنی و مصرف سوخت: ارتقای یورو ۵ و کارایی بالاتر
موتور ۲۷۸.۳ سیسی (روی کاغذ ۲۴۹.۴) با ۲۱.۷ اسب بخار و ۲۲.۳ نیوتنمتر، یورو ۵ داره و EFI پیشرفتهتره. مصرف ۳-۳.۵ لیتر در ۱۰۰، با باک ۱۲ لیتری، برد ۳۵۰ کیلومتر میده – تو تست من، ۲.۸ لیتر شد. پوشش سرامیکی و خنککننده مایع، دما رو عالی کنترل میکنه؛ تو گرمای ۴۰ درجه، مشکلی نداشت.
ترمزها دیسکی ABS بوش، با عملکرد تیزتر؛ جلو عالیه، عقب متوسط. استارت سریعتره و دور موتور ۷۵۰۰ برای قدرت. مزایاش قدرت بیشتر و آلایندگی کمه، معایب؟ هنوز حجم دقیق بحثبرانگیزه، اما تستها نشون میده ۲۵۰ واقعیه. برای استفاده تماموقت، ایدئاله.
امکانات و ایمنی: لوکستر با آپشنهای هوشمند
نیوفیس پر از آپشنه: کیلس، شارژر USB سریع، سنسور جک و زین، و آیدلینگ استاپ که تو ترافیک بنزین صرفهجویی میکنه. دیلایتها و LEDها ایمنی شب رو افزایش میدن. من تو بارون تست کردم و ABS عالی کار کرد.
ترکشن کنترل نداره، اما CBS کمککنندهست. مزایاش امکانات مدرن و ایمنی بالاست، معایب؟ قیمت بالاتر. برای خانوادهها، این نسخه امنتره.
مقایسه مدل قدیمی و نیوفیس
تفاوتهای طراحی و ارگونومی: از کلاسیک به مدرن
قدیمی کلاسیکه با زین نرم و فضای بزرگ، اما نیوفیس با LED و طلق تنظیمشدنی، جذابتره. ارتفاع زین مشابهه (۷۷ vs ۷۴.۷)، اما کیلس نیوفیس راحتی میده. تو تست، قدیمی برای دو نفر راحتتر بود، نیوفیس چابکتر. قدیمی سنگینتر حس میشه، نیوفیس شاسی بهتر داره. مزایای قدیمی: سادگی و دوام، نیوفیس: زیبایی و تنظیمپذیری. معایب قدیمی: کمبود آپشن، نیوفیس: قیمت. در کل، نیوفیس ۳۰% مدرنتره.
عملکرد و هندلینگ: ارتقای قابل توجه
شتاب نیوفیس بهتره (۹.۱۸ vs ۹-۱۰ ثانیه)، با زاویه ۳۷ درجه خوابیدگی. تعلیق هر دو معمولیه، اما نیوفیس نرمتر. تو ترافیک، نیوفیس مانور راحتتری داره. قدیمی برای جاده خلوت خوبه، نیوفیس همهجا. مزایای نیوفیس: تعادل، قدیمی: سادگی. معایب هر دو: وزن بالا. نیوفیس برندهست.
مشخصات فنی: قدرت و کارایی بیشتر در نیوفیس
قدرت ۲۱.۷ vs ۱۸.۳ اسب، گشتاور ۲۲.۳ vs ۱۹، یورو ۵ vs ۴. مصرف مشابه (۳ لیتر)، اما نیوفیس بهینهتر. ترمزها هر دو ABS، اما نیوفیس تیزتر. مزایای نیوفیس: کارایی، قدیمی: اقتصادی. معایب: حجم بحثبرانگیز هر دو. نیوفیس پیشرفتهتره.
امکانات و ایمنی: جهش از پایه به لوکس
مدل قدیمی امکاناتش کاملاً پایه و کاربردی بود؛ داشبورد دیجیتال ساده، پورت USB معمولی (در بعضی مدلها نبود)، سنسور جک بغل، ABS بوش روی هر دو چرخ و فضای زیرزین غولآسا. همین ترکیب باعث میشد حس کنی یه اسکوتر مطمئن و بیدردسر داری، نه پر زرقوبرق، ولی هیچوقت تو جاده تنها نمیذاشتت. من چند بار شب تو جادههای خلوت با چراغهای هالوژن قدیمی رفتم و دید کافی داشتم، ولی واقعاً تو بارون یا مه، دلت روشنایی بیشتر میخواست. آیدلینگ استاپ هم نداشت، پس تو ترافیک طولانی بنزین بیشتری میسوزوندی و صدای موتور همیشه تو گوشت بود.
نیوفیس اما انگار یه نسل کامل جلوتره: کیلس (دیگه لازم نیست دنبال سوئیچ بگردی)، چراغهای تمام LED با طراحی دوتکه و زاویه نوردهی عالی، دیلایتهای همیشه روشن، طلق قابل تنظیم در چند حالت، پورت شارژ سریع USB، سیستم آیدلینگ استاپ (تو چراغ قرمز موتور خاموش میشه و بنزین و آلودگی کمتر میشه)، سنسور بالا بودن زین و جک بغل پیشرفتهتر، و ABS بوش که حالا دقیقتر و سریعتر عمل میکنه. من تو بارون شدید شمال با نیوفیس رفتم و واقعاً حس امنیت بالاتری داشتم؛ چراغها جاده رو مثل روز روشن میکردن و ترمزها حتی روی آسفالت خیس قفل نمیکردن.
از نظر ایمنی، نیوفیس به خاطر نورپردازی بهتر، دید بهتر در شب و مه، و آپشنهای هوشمند، حداقل ۴۰-۵۰٪ جلوتر از مدل قدیمیه. مدل قدیمی هنوزم ایمن حساب میشه و ABSش نجاتبخشه، ولی نیوفیس دیگه تو سطح یه اسکوتر لوکس اروپایی بازی میکنه. اگه بودجهات اجازه میده، نیوفیس رو بدون فکر بخر؛ اما اگه دنبال یه موتور مطمئن با کمترین هزینه اضافی هستی و آپشنهای لوکس برات اولویت نیست، قدیمی هنوزم دلت رو میبره و سالها بیدردسر کار میکنه.
